Беларускi
Пачынаўся завод з маленькай арцелі "Чырвоны металіст", якая была створана ў красавіку 1946 года.
Адразу ж пасля вайны людзі сталі наладжваць элементарны побыт. У дэфіцыце быў любы прадмет першай неабходнасці, любая бытавая паслуга.
Невялікі калектыў арцелі выпускаў простыя вырабы, а таксама аказваў бытавыя паслугі ў шырокім асартыменце: вырабляў галёшы, цвікі, вулканізаваў камеры да аўтамашын, матацыклаў, ровараў, рамантаваў гадзіннік, зараджаў акумулятарныя батарэі, чыніў прымусы, ровары, пішучыя машынкі. -5 тон для вадкага паліва, адліваў алюмініевыя чыгуны, вырабляў металічныя ложкі.
Калектыў арцелі ў 1950 годзе налічваў каля 40 чалавек працоўных, аб якіх кажуць "майстры на ўсе рукі".
У 1951 годзе арцель набыла першы такарны станок. Была абсталявана невялікая гамарня.
У 1952 годзе арцель спецыялізуецца на выпуску алюмініевых гаршкоў. У 1954 годзе гадавы аб'ём іх выпуску склаў 70 тон.
Калектыў арцелі не спыняўся на дасягнутым і паспяхова працаваў, выконваючы і перавыконваючы планавыя заданні.
З засваеннем выпуску новай прадукцыі арцель стала працаваць больш рэнтабельна. З'явіліся сродкі для ўзвядзення новых вытворчых і адміністрацыйных будынкаў. Да канца 1955 года на новых плошчах арцелі быў уведзены ў дзеянне ліцейны цэх, які спецыялізаваўся на выпуску пячнога чыгуннага ліцця.
У новым корпусе механазборачнага цэха арцель стала выпускаць ложкі, у тым ліку цалкам нікеліраваныя, металічныя саначкі.
Адразу ж пасля вайны людзі сталі наладжваць элементарны побыт. У дэфіцыце быў любы прадмет першай неабходнасці, любая бытавая паслуга.
Невялікі калектыў арцелі выпускаў простыя вырабы, а таксама аказваў бытавыя паслугі ў шырокім асартыменце: вырабляў галёшы, цвікі, вулканізаваў камеры да аўтамашын, матацыклаў, ровараў, рамантаваў гадзіннік, зараджаў акумулятарныя батарэі, чыніў прымусы, ровары, пішучыя машынкі. -5 тон для вадкага паліва, адліваў алюмініевыя чыгуны, вырабляў металічныя ложкі.
Калектыў арцелі ў 1950 годзе налічваў каля 40 чалавек працоўных, аб якіх кажуць "майстры на ўсе рукі".
У 1951 годзе арцель набыла першы такарны станок. Была абсталявана невялікая гамарня.
У 1952 годзе арцель спецыялізуецца на выпуску алюмініевых гаршкоў. У 1954 годзе гадавы аб'ём іх выпуску склаў 70 тон.
Калектыў арцелі не спыняўся на дасягнутым і паспяхова працаваў, выконваючы і перавыконваючы планавыя заданні.
З засваеннем выпуску новай прадукцыі арцель стала працаваць больш рэнтабельна. З'явіліся сродкі для ўзвядзення новых вытворчых і адміністрацыйных будынкаў. Да канца 1955 года на новых плошчах арцелі быў уведзены ў дзеянне ліцейны цэх, які спецыялізаваўся на выпуску пячнога чыгуннага ліцця.
У новым корпусе механазборачнага цэха арцель стала выпускаць ложкі, у тым ліку цалкам нікеліраваныя, металічныя саначкі.
31 снежня 1955 года загадам міністра станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР на базе арцелі «Чырвоны металіст» быў утвораны завод станкапрылад.
Першым дырэктарам завода быў прызначаны Астрэйка Сямён Сямёнавіч. Ён кіраваў арцеллю, а потым заводам з 1953 года па 1961 год.
Перад нашай краінай у той час стаяла задача канчаткова загаіць раны вайны, забяспечыць на аснове ўздыму галін прамысловасці рост матэрыяльнага дабрабыту людзей.
Усё большае значэнне набывала станкабудаванне - выпуск металарэжучых станкоў.
Для іх абсталявання патрабавалася тэхналагічнае абсталяванне: станочныя ціскі, паваротныя сталы, такарныя патроны. Засваенне выпуску гэтых вырабаў даручалася Баранавіцкаму заводу станкапрылад.
Канструктарская і тэхналагічная дакументацыя, а таксама абсталяванне былі перададзены Ленінградскім заводам станкапрылад. Частку станочнікаў навучылі ў Ленінградзе, астатнія навучаліся па ходзе асваення.
Задачы перад калектывам завода былі пастаўленыя сур'ёзныя нават па цяперашніх мерках. На працягу трох месяцаў трэба было асвоіць выпуск станочных ціскоў П7-4. За наступныя тры месяцы асвоіць выпуск яшчэ адной мадэлі ціскоў П6-Г1, а да канца 1956 гады паваротны стол П6-61.
Пры гэтым у паняцце асваення ўваходзіў мантаж і пуска-наладачныя работы 50 адзінак тэхналагічнага абсталявання з наступным атрыманнем прыдатных дэталей згодна з канструктарскай і тэхналагічнай дакументацыяй.
Калектыў завода з гонарам справіўся з пастаўленай задачай.
У 1957 году завод прыступіў да выпуску новай мадэлі пнеўматычных ціскоў 7П6-137.
Па меры засваення новых вырабаў з вытворчасці здымалася старая прадукцыя. У другой палове 1956 года былі знятыя з вытворчасці старыя вырабы, якія выпускала яшчэ арцель.
У 1957 годзе калектывам завода прыкладзена шмат намаганняў па ўдасканаленні тэхналагічных працэсаў, нарошчванні вытворчых магутнасцей. Выпуск ціскоў П7-4 павялічыўся ў параўнанні з 1956 годам у два разы, сталоў паваротных у некалькі дзясяткаў разоў. Калектыў завода вырас да 320 чалавек, значна пашырыліся вытворчыя плошчы. Да 100 адзінак вырас станачны парк тэхналагічнага абсталявання.
Пытанню нарошчвання вытворчых магутнасцей вялікая ўвага надавалася і ў наступныя гады. Вялася падрыхтоўка да асваення новых відаў вырабаў з улікам попыту народнай гаспадаркі. Паляпшаліся тэхнічныя характарыстыкі раней засвоеных вырабаў.
Завод пашыраўся, рос. Гаспадарчым спосабам пабудаваны новы вытворчы корпус, дзе размясціўся інструментальны ўчастак. Некалькі пазней будуецца корпус для 2-га механічнага ўчастка пляцам 720 м².
З ростам аб'ёмаў неабходнасцю стала спецыялізацыя вытворчых участкаў. У 1-м механічным участку засяродзілася вытворчасць станочных ціскоў, а ў 2-м - вытворчасць паваротных сталоў.
Спецыялізацыя садзейнічала рэзкаму павелічэнню аб'ёмаў выпуску прадукцыі і павышэнню яе якасці.
У 1960 годзе працягваецца засваенне новых відаў вырабаў. Былі асвоены ціскі ТП-4 шырынёй губак 320 мм з узмоцненай падставай, якія прызначаліся для камплектацыі буйных папярочна-стругальных станкоў, якія выпускаліся Гомельскім станкабудаўнічым заводам імя С.М. Кірава.
Засваеннем гэтай мадэлі ціскоў заканчваецца першы этап у развіцці завода.
Другі этап пачынаецца з 1961 года, калі завод ушчыльную заняўся пытаннямі ўдасканалення прадукцыі, заменай яе на новыя віды, якія адпавядаюць сучаснаму ўзроўню.
Тэхнічная думка спецыялістаў працуе над мадэрнізацыяй прадукцыі і распрацоўкай новых вырабаў. Наладжваюцца цесныя творчыя кантакты з Эксперыментальным навукова-даследчым інстытутам металарэжучых станкоў (ЭНІМС). Інжынерамі завода сумесна са спецыялістамі ЭНІМС была створана гама гідраўлічных ціскоў. А сумесна са спецыялістамі Усесаюзнага праектна-тэхнічнага інстытута (УПТІ) - гама ручных і механізаваных паваротных сталоў, якія складаюцца з чатырох тыпаразмераў. Адметная асаблівасць новых канструкцый - высокая дакладнасць, надзейнасць і даўгавечнасць у працы.
У кароткія тэрміны былі выраблены доследныя ўзоры, выпрабаваны і запушчаны ў вытворчасць.
Першым дырэктарам завода быў прызначаны Астрэйка Сямён Сямёнавіч. Ён кіраваў арцеллю, а потым заводам з 1953 года па 1961 год.
Перад нашай краінай у той час стаяла задача канчаткова загаіць раны вайны, забяспечыць на аснове ўздыму галін прамысловасці рост матэрыяльнага дабрабыту людзей.
Усё большае значэнне набывала станкабудаванне - выпуск металарэжучых станкоў.
Для іх абсталявання патрабавалася тэхналагічнае абсталяванне: станочныя ціскі, паваротныя сталы, такарныя патроны. Засваенне выпуску гэтых вырабаў даручалася Баранавіцкаму заводу станкапрылад.
Канструктарская і тэхналагічная дакументацыя, а таксама абсталяванне былі перададзены Ленінградскім заводам станкапрылад. Частку станочнікаў навучылі ў Ленінградзе, астатнія навучаліся па ходзе асваення.
Задачы перад калектывам завода былі пастаўленыя сур'ёзныя нават па цяперашніх мерках. На працягу трох месяцаў трэба было асвоіць выпуск станочных ціскоў П7-4. За наступныя тры месяцы асвоіць выпуск яшчэ адной мадэлі ціскоў П6-Г1, а да канца 1956 гады паваротны стол П6-61.
Пры гэтым у паняцце асваення ўваходзіў мантаж і пуска-наладачныя работы 50 адзінак тэхналагічнага абсталявання з наступным атрыманнем прыдатных дэталей згодна з канструктарскай і тэхналагічнай дакументацыяй.
Калектыў завода з гонарам справіўся з пастаўленай задачай.
У 1957 году завод прыступіў да выпуску новай мадэлі пнеўматычных ціскоў 7П6-137.
Па меры засваення новых вырабаў з вытворчасці здымалася старая прадукцыя. У другой палове 1956 года былі знятыя з вытворчасці старыя вырабы, якія выпускала яшчэ арцель.
У 1957 годзе калектывам завода прыкладзена шмат намаганняў па ўдасканаленні тэхналагічных працэсаў, нарошчванні вытворчых магутнасцей. Выпуск ціскоў П7-4 павялічыўся ў параўнанні з 1956 годам у два разы, сталоў паваротных у некалькі дзясяткаў разоў. Калектыў завода вырас да 320 чалавек, значна пашырыліся вытворчыя плошчы. Да 100 адзінак вырас станачны парк тэхналагічнага абсталявання.
Пытанню нарошчвання вытворчых магутнасцей вялікая ўвага надавалася і ў наступныя гады. Вялася падрыхтоўка да асваення новых відаў вырабаў з улікам попыту народнай гаспадаркі. Паляпшаліся тэхнічныя характарыстыкі раней засвоеных вырабаў.
Завод пашыраўся, рос. Гаспадарчым спосабам пабудаваны новы вытворчы корпус, дзе размясціўся інструментальны ўчастак. Некалькі пазней будуецца корпус для 2-га механічнага ўчастка пляцам 720 м².
З ростам аб'ёмаў неабходнасцю стала спецыялізацыя вытворчых участкаў. У 1-м механічным участку засяродзілася вытворчасць станочных ціскоў, а ў 2-м - вытворчасць паваротных сталоў.
Спецыялізацыя садзейнічала рэзкаму павелічэнню аб'ёмаў выпуску прадукцыі і павышэнню яе якасці.
У 1960 годзе працягваецца засваенне новых відаў вырабаў. Былі асвоены ціскі ТП-4 шырынёй губак 320 мм з узмоцненай падставай, якія прызначаліся для камплектацыі буйных папярочна-стругальных станкоў, якія выпускаліся Гомельскім станкабудаўнічым заводам імя С.М. Кірава.
Засваеннем гэтай мадэлі ціскоў заканчваецца першы этап у развіцці завода.
Другі этап пачынаецца з 1961 года, калі завод ушчыльную заняўся пытаннямі ўдасканалення прадукцыі, заменай яе на новыя віды, якія адпавядаюць сучаснаму ўзроўню.
Тэхнічная думка спецыялістаў працуе над мадэрнізацыяй прадукцыі і распрацоўкай новых вырабаў. Наладжваюцца цесныя творчыя кантакты з Эксперыментальным навукова-даследчым інстытутам металарэжучых станкоў (ЭНІМС). Інжынерамі завода сумесна са спецыялістамі ЭНІМС была створана гама гідраўлічных ціскоў. А сумесна са спецыялістамі Усесаюзнага праектна-тэхнічнага інстытута (УПТІ) - гама ручных і механізаваных паваротных сталоў, якія складаюцца з чатырох тыпаразмераў. Адметная асаблівасць новых канструкцый - высокая дакладнасць, надзейнасць і даўгавечнасць у працы.
У кароткія тэрміны былі выраблены доследныя ўзоры, выпрабаваны і запушчаны ў вытворчасць.
У гэты час заводам кіраваў Ларын Фёдар Дзянісовіч, а з сярэдзіны 1962 года да выканання абавязкаў дырэктара прыступіў Салаўёў Уладзімір Сяргеевіч, які адпрацаваў на гэтай пасадзе да 1967 года.
Яшчэ ў 1960 годзе Савет Міністраў Беларусі па хадайніцтве гарадскога камітэта партыі і гарадскога выканаўчага камітэта прыняў пастанову аб рэканструкцыі завода. Мэтай рэканструкцыі быў выпуск больш сучаснага тэхналагічнага абсталявання, павелічэнне аб'ёмаў і працаўладкаванне насельніцтва горада.
Ужо ў 1963 годзе ўступіў у строй новы корпус вытворчай плошчай 6 тысяч квадратных метраў.
Новыя вытворчыя плошчы былі асвоены за кароткія тэрміны. У выніку выпуск прадукцыі павялічыўся ў тры разы.
Для таго каб задаволіць запатрабаванне краіны ва ўніверсальным абсталяванні, другая чарга рэканструкцыі прадугледжвала павелічэнне вытворчых пляцаў яшчэ на 24 тыс. м².
З пашырэннем пляцаў і павелічэннем колькасці тэхналагічнага абсталявання асноўнай вытворчасці неабходна было на сучасны ўзровень выводзіць дапаможныя службы: ОГМ, інструментальны цэх і т.д.
Так у 1974 годзе пачаўся трэці этап рэканструкцыі - будаўніцтва блока дапаможных цэхаў.
Акрамя гэтага, гаспадарчым спосабам без спынення вытворчасці праведзена рэканструкцыя корпуса плошчай 6 тыс. м², здадзенага ў эксплуатацыю ў 1963 годзе.
Рэканструявана завадская сталовая, буфет, медыцынскі пункт, бібліятэка, душавыя, раздзявалкі.
Вялікая работа праведзена па стварэнню прамысловай эстэтыкі ў цэхах і аддзелах завода.
Усе гэтыя працы адносяцца да 1968-1975 гадоў.
Намаганнямі кіраўніцтва завода і яго калектыву завод пераўтвораны ў буйное сучаснае прадпрыемства.
На заводзе ні на адзін дзень не спыняюцца працы па праектаванні новых вырабаў і мадэрнізацыі серыйна якія выпускаюцца.
Кіраўніцтва завода і Мінстанкапрама разумеюць важнасць распрацовак на перспектыву.
Развіццё атрымлівае тэхнічныя службы завода, ствараецца канструктарска-тэхналагічная лабараторыя. Тут вырабляюцца эксперыментальныя і доследныя ўзоры новых вырабаў, правяраецца эфектыўнасць рацыяналізатарскіх прапаноў.
Праводзяцца стэндавыя выпрабаванні вырабаў на надзейнасць і даўгавечнасць.
Вырабляюцца першыя прамысловыя партыі вырабаў.
Усё гэта дазваляе ў кароткія тэрміны запускаць вырабы ў цэхах у серыйную вытворчасць.
У цэхах арганізавана 5 струменевых ліній механічнай апрацоўкі, аўтаматычныя лініі аксідавання і нікеліравання. Створаны ўчастак чарнавой апрацоўкі дэталяў, што дазволіла асноўны аб'ём чыгуннай стружкі засяродзіць на гэтым участку і, тым самым, падняць культуру вытворчасці ў асноўных цэхах, куды для далейшай апрацоўкі перадаваліся дэталі ўжо з мінімальнымі прыпускамі, што рэзка палепшыла ўмовы эксплуатацыі тэхнічнага абсталявання ў асноўных цэхах.
Да гэтага часу адносіцца стварэнне ўчастка высокадакладных станкоў.
Колькасць тэхналагічнага абсталявання павялічана з 480 адзінак у 1971 годзе да 670 адзінак у 1974 годзе. Укаранёны 44 спецыяльныя і 162 спецыялізаваныя металаапрацоўчыя станкі, 28 адзінак высокапрадукцыйнага абсталявання (аўтаматаў і паўаўтаматаў), 7 металарэзных станкоў высокай і асабліва высокай дакладнасці.
Устаноўлены два вертыкальных элеватарных склада для захоўвання інструмента і аснасткі, тры вертыкальных склада з прымяненнем кранаў-штабелераў для нарыхтовак, гатовых дэталей і нармалей.
У тэрмічным цэху выраблены і ўкаранёны паўаўтамат для загартоўкі дэталяў у саляных ваннах, вібрацыйная ўстаноўка для зняцця задзірын, укаранёна высокачашчынная ўстаноўка (ТВЧ) для загартоўкі інструментаў у саляных ваннах.
Яшчэ ў 1960 годзе Савет Міністраў Беларусі па хадайніцтве гарадскога камітэта партыі і гарадскога выканаўчага камітэта прыняў пастанову аб рэканструкцыі завода. Мэтай рэканструкцыі быў выпуск больш сучаснага тэхналагічнага абсталявання, павелічэнне аб'ёмаў і працаўладкаванне насельніцтва горада.
Ужо ў 1963 годзе ўступіў у строй новы корпус вытворчай плошчай 6 тысяч квадратных метраў.
Новыя вытворчыя плошчы былі асвоены за кароткія тэрміны. У выніку выпуск прадукцыі павялічыўся ў тры разы.
Для таго каб задаволіць запатрабаванне краіны ва ўніверсальным абсталяванні, другая чарга рэканструкцыі прадугледжвала павелічэнне вытворчых пляцаў яшчэ на 24 тыс. м².
З пашырэннем пляцаў і павелічэннем колькасці тэхналагічнага абсталявання асноўнай вытворчасці неабходна было на сучасны ўзровень выводзіць дапаможныя службы: ОГМ, інструментальны цэх і т.д.
Так у 1974 годзе пачаўся трэці этап рэканструкцыі - будаўніцтва блока дапаможных цэхаў.
Акрамя гэтага, гаспадарчым спосабам без спынення вытворчасці праведзена рэканструкцыя корпуса плошчай 6 тыс. м², здадзенага ў эксплуатацыю ў 1963 годзе.
Рэканструявана завадская сталовая, буфет, медыцынскі пункт, бібліятэка, душавыя, раздзявалкі.
Вялікая работа праведзена па стварэнню прамысловай эстэтыкі ў цэхах і аддзелах завода.
Усе гэтыя працы адносяцца да 1968-1975 гадоў.
Намаганнямі кіраўніцтва завода і яго калектыву завод пераўтвораны ў буйное сучаснае прадпрыемства.
На заводзе ні на адзін дзень не спыняюцца працы па праектаванні новых вырабаў і мадэрнізацыі серыйна якія выпускаюцца.
Кіраўніцтва завода і Мінстанкапрама разумеюць важнасць распрацовак на перспектыву.
Развіццё атрымлівае тэхнічныя службы завода, ствараецца канструктарска-тэхналагічная лабараторыя. Тут вырабляюцца эксперыментальныя і доследныя ўзоры новых вырабаў, правяраецца эфектыўнасць рацыяналізатарскіх прапаноў.
Праводзяцца стэндавыя выпрабаванні вырабаў на надзейнасць і даўгавечнасць.
Вырабляюцца першыя прамысловыя партыі вырабаў.
Усё гэта дазваляе ў кароткія тэрміны запускаць вырабы ў цэхах у серыйную вытворчасць.
У цэхах арганізавана 5 струменевых ліній механічнай апрацоўкі, аўтаматычныя лініі аксідавання і нікеліравання. Створаны ўчастак чарнавой апрацоўкі дэталяў, што дазволіла асноўны аб'ём чыгуннай стружкі засяродзіць на гэтым участку і, тым самым, падняць культуру вытворчасці ў асноўных цэхах, куды для далейшай апрацоўкі перадаваліся дэталі ўжо з мінімальнымі прыпускамі, што рэзка палепшыла ўмовы эксплуатацыі тэхнічнага абсталявання ў асноўных цэхах.
Да гэтага часу адносіцца стварэнне ўчастка высокадакладных станкоў.
Колькасць тэхналагічнага абсталявання павялічана з 480 адзінак у 1971 годзе да 670 адзінак у 1974 годзе. Укаранёны 44 спецыяльныя і 162 спецыялізаваныя металаапрацоўчыя станкі, 28 адзінак высокапрадукцыйнага абсталявання (аўтаматаў і паўаўтаматаў), 7 металарэзных станкоў высокай і асабліва высокай дакладнасці.
Устаноўлены два вертыкальных элеватарных склада для захоўвання інструмента і аснасткі, тры вертыкальных склада з прымяненнем кранаў-штабелераў для нарыхтовак, гатовых дэталей і нармалей.
У тэрмічным цэху выраблены і ўкаранёны паўаўтамат для загартоўкі дэталяў у саляных ваннах, вібрацыйная ўстаноўка для зняцця задзірын, укаранёна высокачашчынная ўстаноўка (ТВЧ) для загартоўкі інструментаў у саляных ваннах.
У механічных цэхах устаноўлены ральгангі для міжаперацыйнага перамяшчэння дэталей.
У зборачным цэху ўкаранёны канвеер для зборкі ціскоў.
Гэта далёка не ўвесь пералік мерапрыемстваў, выкананых калектывам завода ў перыяд 1968-1975 гадоў.
Практычна завод размяшчае ўсімі выглядамі тэхналагічных перадзелаў, пачынаючы ад атрымання нарыхтовак ліццём, коўкай, штампоўкай і сканчаючы гальванапакрыццямі.
У Галоўным упраўленні "Саюзаснастка" МСіІП, куды ўваходзіў завод па адміністрацыйным падпарадкаванні, - гэта самы паказальны завод з усімі перадзеламі, гнуткай тэхналогіяй, шырокай наменклатурай разнастайнага станочнага абсталявання.
У 1975 годзе было выраблена і рэалізавана ціскоў 98,6 тыс. штук, сталоў паваротных - 17,1 тыс. штук, механізаваных патронаў - 23,4 тыс. штук. Прадукцыя адгружалася кантэйнерамі і цэлымі вагонамі і здавалася, што патрэба ў ёй будзе пастаяннай.
Але частка абсталявання, набытага ў гады станаўлення завода, ужо адпрацавала належны тэрмін эксплуатацыі і мела патрэбу ў замене.
Аналіз стану спраў з улікам перспектыў развіцця завода вызначыў тры асноўныя напрамкі, якія найбольш поўна адлюстроўваюць тэхнічную палітыку завода:
1. Удасканаленне існуючых тэхналагічных працэсаў і ўкараненне новых.
2. Абнаўленне тэхналагічнага парка абсталявання.
3. Рэканструкцыя завода.
Вось некаторыя новыя, укаранёныя ў гэты перыяд, тэхналагічныя працэсы:
· Укараненне тэхпрацэсу бліскучых гальванапакрыццяў наўзамен матавых, што выключыла неабходнасць паліравання дэталяў для надання ім таварнага выгляду. Выключалася ручная праца, якая ўжывалася пры паліроўцы.
· Укараненне безакісляльнага нагрэву дэталяў, замест звычайнага нагрэву на паветры. На гэты метад нагрэву спачатку была перакладзеная металарэзная прылада, якая вырабляецца ўласнымі сіламі, затым наладкі і планкі на ціскі, а таксама дэталі такарных механізаваных патронаў.
· Укаранёна алмазнае завострыванне і даводка рэжучай прылады, замест абразіўнай, што дазволіла падвысіць устойлівасць рэжучай прылады, падвысіць дакладнасць і чысціню паверхняў апрацоўваных дэталяў.
· Укаранёна тэхналогія апрацоўкі адтулін у дэталях метадам пластычнай дэфармацыі наўзамен шліфавання, што дазволіла знізіць працаёмкасць атрымання дакладных адтулін і сабекошт выраба ў цэлым.
· Укаранёная рубка нарыхтовак у штампах і абразіўнае рэзанне замест рэзання дыскавымі сегментнымі піламі.
· Клеймаванне механізаваных патронаў пераведзена на электрахімічны спосаб.
· З мэтай скарачэння тэрмінаў падрыхтоўкі вытворчасці новых вырабаў і скарачэнні выдаткаў на распрацоўку і выраб тэхналагічнага абсталявання, шырокае ўжыванне знаходзяць універсальныя зборныя прынады (УСП). Асабліва эфектыўныя УСП пры выпуску першых прамысловых партый і ў дробнасерыйнай вытворчасці.
Удасканальваючы тэхналагічныя працэсы, за гэты перыяд укаранёна 425 адзінак прагрэсіўных відаў аснасткі. Гэта шматмесныя прынады замест аднамесных, хуткадзейныя адмысловыя заціскныя прылады, пнеўматычныя ціскі, механізаваныя патроны, шматшпіндзельныя свідравальныя галоўкі.
Да 1975 года металаапрацоўчае абсталяванне механазборачных цэхаў на 80% было абсталяванае хуткадзейнымі (механічнымі, гідраўлічнымі і пнеўматычнымі) прыстасаваннямі, што дазволіла рэзка падняць прадукцыйнасць працы станочнікаў.
У агульным комплексе мерапрыемстваў па павышэнні прадукцыйнасці працы на заводзе надаецца вялікае значэнне пытанням шматстанкавага абслугоўвання і сумяшчэння прафесій.
У 1975 годзе 128 працоўных абслугоўвалі па 2-3 станкі. Вялікая работа вядзецца па пытаннях тэхнічнага нарміравання. Удзельная вага тэхнічна абгрунтаваных норм склала ў 1975 годзе 62,7%.
Галоўнымі вехамі ў працоўнай дзейнасці калектыва завода ў тыя гады, як і ўсяго савецкага народа, былі пяцігадовыя планы.
Гады дзевятай пяцігодкі (1970-1975 гг.) з'явіліся добрым падмуркам для выканання народна-гаспадарчага плана дзясятай пяцігодкі.
Народна-гаспадарчыя планы, як правіла, абвяшчаліся на з'ездах КПСС. XXVз'езд асноўнай задачай на 1976-1980 гг. вызначыў курс народнай гаспадаркі на далейшае павышэнне эфектыўнасці вытворчасці і якасці прадукцыі.
У зборачным цэху ўкаранёны канвеер для зборкі ціскоў.
Гэта далёка не ўвесь пералік мерапрыемстваў, выкананых калектывам завода ў перыяд 1968-1975 гадоў.
Практычна завод размяшчае ўсімі выглядамі тэхналагічных перадзелаў, пачынаючы ад атрымання нарыхтовак ліццём, коўкай, штампоўкай і сканчаючы гальванапакрыццямі.
У Галоўным упраўленні "Саюзаснастка" МСіІП, куды ўваходзіў завод па адміністрацыйным падпарадкаванні, - гэта самы паказальны завод з усімі перадзеламі, гнуткай тэхналогіяй, шырокай наменклатурай разнастайнага станочнага абсталявання.
У 1975 годзе было выраблена і рэалізавана ціскоў 98,6 тыс. штук, сталоў паваротных - 17,1 тыс. штук, механізаваных патронаў - 23,4 тыс. штук. Прадукцыя адгружалася кантэйнерамі і цэлымі вагонамі і здавалася, што патрэба ў ёй будзе пастаяннай.
Але частка абсталявання, набытага ў гады станаўлення завода, ужо адпрацавала належны тэрмін эксплуатацыі і мела патрэбу ў замене.
Аналіз стану спраў з улікам перспектыў развіцця завода вызначыў тры асноўныя напрамкі, якія найбольш поўна адлюстроўваюць тэхнічную палітыку завода:
1. Удасканаленне існуючых тэхналагічных працэсаў і ўкараненне новых.
2. Абнаўленне тэхналагічнага парка абсталявання.
3. Рэканструкцыя завода.
Вось некаторыя новыя, укаранёныя ў гэты перыяд, тэхналагічныя працэсы:
· Укараненне тэхпрацэсу бліскучых гальванапакрыццяў наўзамен матавых, што выключыла неабходнасць паліравання дэталяў для надання ім таварнага выгляду. Выключалася ручная праца, якая ўжывалася пры паліроўцы.
· Укараненне безакісляльнага нагрэву дэталяў, замест звычайнага нагрэву на паветры. На гэты метад нагрэву спачатку была перакладзеная металарэзная прылада, якая вырабляецца ўласнымі сіламі, затым наладкі і планкі на ціскі, а таксама дэталі такарных механізаваных патронаў.
· Укаранёна алмазнае завострыванне і даводка рэжучай прылады, замест абразіўнай, што дазволіла падвысіць устойлівасць рэжучай прылады, падвысіць дакладнасць і чысціню паверхняў апрацоўваных дэталяў.
· Укаранёна тэхналогія апрацоўкі адтулін у дэталях метадам пластычнай дэфармацыі наўзамен шліфавання, што дазволіла знізіць працаёмкасць атрымання дакладных адтулін і сабекошт выраба ў цэлым.
· Укаранёная рубка нарыхтовак у штампах і абразіўнае рэзанне замест рэзання дыскавымі сегментнымі піламі.
· Клеймаванне механізаваных патронаў пераведзена на электрахімічны спосаб.
· З мэтай скарачэння тэрмінаў падрыхтоўкі вытворчасці новых вырабаў і скарачэнні выдаткаў на распрацоўку і выраб тэхналагічнага абсталявання, шырокае ўжыванне знаходзяць універсальныя зборныя прынады (УСП). Асабліва эфектыўныя УСП пры выпуску першых прамысловых партый і ў дробнасерыйнай вытворчасці.
Удасканальваючы тэхналагічныя працэсы, за гэты перыяд укаранёна 425 адзінак прагрэсіўных відаў аснасткі. Гэта шматмесныя прынады замест аднамесных, хуткадзейныя адмысловыя заціскныя прылады, пнеўматычныя ціскі, механізаваныя патроны, шматшпіндзельныя свідравальныя галоўкі.
Да 1975 года металаапрацоўчае абсталяванне механазборачных цэхаў на 80% было абсталяванае хуткадзейнымі (механічнымі, гідраўлічнымі і пнеўматычнымі) прыстасаваннямі, што дазволіла рэзка падняць прадукцыйнасць працы станочнікаў.
У агульным комплексе мерапрыемстваў па павышэнні прадукцыйнасці працы на заводзе надаецца вялікае значэнне пытанням шматстанкавага абслугоўвання і сумяшчэння прафесій.
У 1975 годзе 128 працоўных абслугоўвалі па 2-3 станкі. Вялікая работа вядзецца па пытаннях тэхнічнага нарміравання. Удзельная вага тэхнічна абгрунтаваных норм склала ў 1975 годзе 62,7%.
Галоўнымі вехамі ў працоўнай дзейнасці калектыва завода ў тыя гады, як і ўсяго савецкага народа, былі пяцігадовыя планы.
Гады дзевятай пяцігодкі (1970-1975 гг.) з'явіліся добрым падмуркам для выканання народна-гаспадарчага плана дзясятай пяцігодкі.
Народна-гаспадарчыя планы, як правіла, абвяшчаліся на з'ездах КПСС. XXVз'езд асноўнай задачай на 1976-1980 гг. вызначыў курс народнай гаспадаркі на далейшае павышэнне эфектыўнасці вытворчасці і якасці прадукцыі.
За гады дзясятай пяцігодкі (1976-1980 гг.) распрацаваны і асвоены ў серыйнай вытворчасці:
· галоўкі электрамеханічнага заціску інструмента 7921-0001;
· гама ціскоў станочных з ручным і механізаваным прывадамі з сістэмай паз для ўсталёўкі пераналаджвальных элементаў універсальна-зборных прынад (УСП). Гама ўключала ціскі шырынёй губак 125, 160, 200 і 250 мм.;
· сталы паваротныя 7204-0004-01 і 7204-0023-01;
· сталы 7205-4003 і 7205-4002 з магчымасцю ўстаноўкі на плоскасць, паралельную і перпендыкулярную восі кручэння планшайбы;
· патроны мадэлі ПЗК.
Працягваецца ўкараненне прагрэсіўнага высокапрадукцыйнага абсталявання, высокапрадукцыйнага абсталявання (адпаведна 57 і 35 адзінак). Заменена 70 адзінак састарэлага металаапрацоўчага абсталявання, укаранёна 6 станкоў з ЧПУ.
Адміністрацыя праводзіць вялікую працу па мабілізацыі калектыва завода на паспяховае выкананне планаў дзясятай пяцігодкі.
Перааснашчэнне вытворчасці на фоне пастаяннага клопату кіраўніцтва завода дало магчымасць за гады дзясятай пяцігодкі павялічыць аб'ём вытворчасці на 158 працэнтаў у параўнанні з аб'ёмамі дзевятай пяцігодкі.
У канцы дзесятай пяцігодкі, а менавіта ў 1979 годзе, дырэктарам завода быў прызначаны Якімчык Эдуард Станіслававіч.
Гэта былі гады якаснага перааснашчэння завода на базе самай перадавой тэхнікі - станкоў з ЧПУ.
1975-1985 гады былі гадамі ўздыму станкабудавання. Станкабудаўнічыя заводы Савецкага Саюза пераходзілі на выпуск станкоў з лічбавым праграмным кіраваннем. Флагман Савецкага станкабудавання Маскоўскі завод "Чырвоны пралетар" арганізаваў канвеер па вытворчасці такарных станкоў з ЧПУ.
Камплектацыя чырвонапралетарскіх такарных станкоў з ЧПУ найбольш складанымі і дакладнымі вузламі (электрамеханічныя прывады механізаваных патронаў, задніх бабак, механізаваныя патроны, шматпазіцыйныя інструментальныя дыскі) ускладалася на калектыў нашага завода. Надзейнасць працы станкоў у значнай ступені залежала ад надзейнасці і дакладнасці працы якія пастаўляюцца намі на камплектацыю вырабаў.
Для больш аператыўнага вырашэння пытанняў забеспячэння канвеера рашэннем Міністэрства станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР завод уваходзіць у аб'яднанне "Чырвоны пралетар".
У асобныя гады аб'ём паставак «Чырвонаму пралетарыю» складаў ад 3% агульнага аб'ёму вытворчасці завода.
На выпуск станкоў з ЧПУ перайшлі таксама нашы традыцыйныя спажыўцы станочнага абсталявання: Горкаўскі, Дзмітраўскі, Сцерлітамакскі, Воткінскі, Разанскі, Сасоўскі, Хабараўскі, Гомельскі, Маладзечанскі станказаводы. Ім таксама патрэбна была на камплектацыю станочная аснастка.
Стала якая расце запатрабаванне ў разнастайным станочным абсталяванні, надзейнай, даўгавечнай і дакладнай магла быць забяспечана толькі перадавой гнуткай тэхналогіяй укараненнем станкоў з ЧПУ.
Першыя два станкі з ЧПУ былі асвоены спецыялістамі завода ў 1978 годзе, а да канца 1985 года на заводзе працавалі ўжо 48 станкоў з ЧПУ, у тым ліку два апрацоўчыя цэнтры.
Арганізацыю работ па эксплуатацыі і абслугоўванні гэтага абсталявання пераймалі ў завода "Чырвонага пралетара".
· галоўкі электрамеханічнага заціску інструмента 7921-0001;
· гама ціскоў станочных з ручным і механізаваным прывадамі з сістэмай паз для ўсталёўкі пераналаджвальных элементаў універсальна-зборных прынад (УСП). Гама ўключала ціскі шырынёй губак 125, 160, 200 і 250 мм.;
· сталы паваротныя 7204-0004-01 і 7204-0023-01;
· сталы 7205-4003 і 7205-4002 з магчымасцю ўстаноўкі на плоскасць, паралельную і перпендыкулярную восі кручэння планшайбы;
· патроны мадэлі ПЗК.
Працягваецца ўкараненне прагрэсіўнага высокапрадукцыйнага абсталявання, высокапрадукцыйнага абсталявання (адпаведна 57 і 35 адзінак). Заменена 70 адзінак састарэлага металаапрацоўчага абсталявання, укаранёна 6 станкоў з ЧПУ.
Адміністрацыя праводзіць вялікую працу па мабілізацыі калектыва завода на паспяховае выкананне планаў дзясятай пяцігодкі.
Перааснашчэнне вытворчасці на фоне пастаяннага клопату кіраўніцтва завода дало магчымасць за гады дзясятай пяцігодкі павялічыць аб'ём вытворчасці на 158 працэнтаў у параўнанні з аб'ёмамі дзевятай пяцігодкі.
У канцы дзесятай пяцігодкі, а менавіта ў 1979 годзе, дырэктарам завода быў прызначаны Якімчык Эдуард Станіслававіч.
Гэта былі гады якаснага перааснашчэння завода на базе самай перадавой тэхнікі - станкоў з ЧПУ.
1975-1985 гады былі гадамі ўздыму станкабудавання. Станкабудаўнічыя заводы Савецкага Саюза пераходзілі на выпуск станкоў з лічбавым праграмным кіраваннем. Флагман Савецкага станкабудавання Маскоўскі завод "Чырвоны пралетар" арганізаваў канвеер па вытворчасці такарных станкоў з ЧПУ.
Камплектацыя чырвонапралетарскіх такарных станкоў з ЧПУ найбольш складанымі і дакладнымі вузламі (электрамеханічныя прывады механізаваных патронаў, задніх бабак, механізаваныя патроны, шматпазіцыйныя інструментальныя дыскі) ускладалася на калектыў нашага завода. Надзейнасць працы станкоў у значнай ступені залежала ад надзейнасці і дакладнасці працы якія пастаўляюцца намі на камплектацыю вырабаў.
Для больш аператыўнага вырашэння пытанняў забеспячэння канвеера рашэннем Міністэрства станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР завод уваходзіць у аб'яднанне "Чырвоны пралетар".
У асобныя гады аб'ём паставак «Чырвонаму пралетарыю» складаў ад 3% агульнага аб'ёму вытворчасці завода.
На выпуск станкоў з ЧПУ перайшлі таксама нашы традыцыйныя спажыўцы станочнага абсталявання: Горкаўскі, Дзмітраўскі, Сцерлітамакскі, Воткінскі, Разанскі, Сасоўскі, Хабараўскі, Гомельскі, Маладзечанскі станказаводы. Ім таксама патрэбна была на камплектацыю станочная аснастка.
Стала якая расце запатрабаванне ў разнастайным станочным абсталяванні, надзейнай, даўгавечнай і дакладнай магла быць забяспечана толькі перадавой гнуткай тэхналогіяй укараненнем станкоў з ЧПУ.
Першыя два станкі з ЧПУ былі асвоены спецыялістамі завода ў 1978 годзе, а да канца 1985 года на заводзе працавалі ўжо 48 станкоў з ЧПУ, у тым ліку два апрацоўчыя цэнтры.
Арганізацыю работ па эксплуатацыі і абслугоўванні гэтага абсталявання пераймалі ў завода "Чырвонага пралетара".
Узрастаючыя патрабаванні па пашырэнні наменклатуры станочнага абсталявання, павышэнні яе дакладнасці, надзейнасці і даўгавечнасці маглі быць рэалізаваны пры ўмове належнага інжынернага забеспячэння.
З мэтай паскоранага развіцця вытворчасці уніфікаваных гам высокаэфектыўнага механізаванага станочнага абсталявання загадам Міністра станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР № 549 ад 18 верасня 1980 года на заводзе быў арганізаваны канструктарска-тэхналагічны аддзел станочнага абсталявання (КТАСА).
Перад аддзелам пастаўлены задачы:
· распрацоўка тэхнічных праектаў і працоўных чарцяжоў на механізаваную станочную аснастку, у тым ліку да станкоў з ЧПУ;
· ¦ ажыццяўленне аўтарскага нагляду за вырабам эксперыментальных і вопытных узораў, а таксама першых прамысловых серый;
· правядзенне работ у галіне уніфікацыі і стандартызацыі станочнай аснасткі.
Аддзелу была падпарадкавана канструктарска-тэхналагічная лабараторыя.
(КТЛ), дзе акрамя вырабу ўзораў і першых прамысловых партый выпрабоўваліся як новая, так і ўжо выпускаецца абсталяванне на надзейнасць і даўгавечнасць. Лабараторыя была абсталявана спецыяльнымі стэндамі, якія праектаваліся ў аддзеле і тут жа ў лабараторыі вырабляліся.
Аддзел увесь час працаваў над стварэннем новых вырабаў.
Распрацавана канструкцыя пнеўмагідраўлічных ціскоў, якія працуюць без асобнага пнеўмагідраўзмацняльніка. Раней пнеўмагідраўзмацняльнік вырабляўся як асобны выраб. Новыя ціскі ў паўтара раза лягчэйшыя і таннейшыя за ранейшыя.
Для пашырэння тэхналагічных магчымасцей станкоў з ЧПУ аддзелам у садружнасці з НВА "ЭНІМС" распрацавана і асвоена гама хуткапераналаджвальных універсальных патронаў ПЗКУ. Яны прызначаны для замацавання на станках дэталяў тыпу валаў пры апрацоўцы ў цэнтрах або дэталяў тыпу ўтулак, фланцаў пры цэнтраванні ў кулачках.
Для камплектацыі такарных станкоў-аўтаматаў Кіеўскага, Жытомірскага і Бярдзічаўскага станказаводаў распрацавана гама трехкулачковых клінавых патронаў.
Яны прызначаліся для ўстаноўкі на такарныя шматшпіндзельныя аўтаматы і паўаўтаматы. Іх можна выкарыстоўваць і на ўніверсальных станках пры серыйнай і масавай вытворчасцях.
Распрацавана і асвоена новая канструкцыя электрамеханічнага заціску інструмента на фрэзерных і расточных станках. Новы механізм на шэсць кілаграмаў лягчэй, чым раней. Тут пералічаны толькі некаторыя распрацоўкі аддзела.
У 1981-1985 гадах калектыў завода напружана працуе па выкананні планаў тэхнічнага развіцця вытворчасці, планаў развіцця навукі і тэхнікі, выконвае даведзеныя заданні па дасягненні эканамічнага эфекту ад укаранення новай тэхнікі і перадавога вопыту.
За гады XIпяцігодкі на заводзе ўкаранёна 15 прынцыпова новых тэхналагічных працэсаў: зварка трэннем, алюмініевае ліццё пад ціскам, гальванапакрыццё меральнай прылады і гэтак далей.
Спецыялісты завода мэтанакіравана працуюць над пытаннямі скарачэння ручной працы. Механізаваная праца амаль 100 працоўных.
Сярод укаранёных мерапрыемстваў: механізацыя склада нармалей, стэнд для зборкі такарных патронаў, драбямётная ўстаноўка ў тэрмічным цэху, аснашчэнне тэхналагічнага абсталявання сродкамі актыўнага кантролю.
У 1981-1985 гадах штогод набываецца і ўводзіцца ў эксплуатацыю па 6-7 станкоў з лічбавым праграмным кіраваннем.
У 1985 годзе на заводзе распрацоўваецца праграма "Інтэнсіфікацыя". Яна накіроўвае калектыў на далейшае тэхнічнае пераўзбраенне. Пастаўлена задача набыць і ўвесці ў эксплуатацыю 74 адзінкі тэхналагічнага абсталявання. Гэта, у асноўным, станкі з ЧПУ і некалькі спецыяльных станкоў.
Праграмай "Інтэнсіфікацыя" прадугледжвалася стварэнне гнуткай вытворчай сістэмы (ГПС). Яна прызначалася для апрацоўкі шматпазіцыйных інструментальных дыскаў, якімі камплектаваліся такарныя станкі з ЧПУ Маскоўскага завода "Чырвоны пралетар", Гомельскага завода станочных вузлоў, Сярэдневолжскага станказавода.
З мэтай паскоранага развіцця вытворчасці уніфікаваных гам высокаэфектыўнага механізаванага станочнага абсталявання загадам Міністра станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР № 549 ад 18 верасня 1980 года на заводзе быў арганізаваны канструктарска-тэхналагічны аддзел станочнага абсталявання (КТАСА).
Перад аддзелам пастаўлены задачы:
· распрацоўка тэхнічных праектаў і працоўных чарцяжоў на механізаваную станочную аснастку, у тым ліку да станкоў з ЧПУ;
· ¦ ажыццяўленне аўтарскага нагляду за вырабам эксперыментальных і вопытных узораў, а таксама першых прамысловых серый;
· правядзенне работ у галіне уніфікацыі і стандартызацыі станочнай аснасткі.
Аддзелу была падпарадкавана канструктарска-тэхналагічная лабараторыя.
(КТЛ), дзе акрамя вырабу ўзораў і першых прамысловых партый выпрабоўваліся як новая, так і ўжо выпускаецца абсталяванне на надзейнасць і даўгавечнасць. Лабараторыя была абсталявана спецыяльнымі стэндамі, якія праектаваліся ў аддзеле і тут жа ў лабараторыі вырабляліся.
Аддзел увесь час працаваў над стварэннем новых вырабаў.
Распрацавана канструкцыя пнеўмагідраўлічных ціскоў, якія працуюць без асобнага пнеўмагідраўзмацняльніка. Раней пнеўмагідраўзмацняльнік вырабляўся як асобны выраб. Новыя ціскі ў паўтара раза лягчэйшыя і таннейшыя за ранейшыя.
Для пашырэння тэхналагічных магчымасцей станкоў з ЧПУ аддзелам у садружнасці з НВА "ЭНІМС" распрацавана і асвоена гама хуткапераналаджвальных універсальных патронаў ПЗКУ. Яны прызначаны для замацавання на станках дэталяў тыпу валаў пры апрацоўцы ў цэнтрах або дэталяў тыпу ўтулак, фланцаў пры цэнтраванні ў кулачках.
Для камплектацыі такарных станкоў-аўтаматаў Кіеўскага, Жытомірскага і Бярдзічаўскага станказаводаў распрацавана гама трехкулачковых клінавых патронаў.
Яны прызначаліся для ўстаноўкі на такарныя шматшпіндзельныя аўтаматы і паўаўтаматы. Іх можна выкарыстоўваць і на ўніверсальных станках пры серыйнай і масавай вытворчасцях.
Распрацавана і асвоена новая канструкцыя электрамеханічнага заціску інструмента на фрэзерных і расточных станках. Новы механізм на шэсць кілаграмаў лягчэй, чым раней. Тут пералічаны толькі некаторыя распрацоўкі аддзела.
У 1981-1985 гадах калектыў завода напружана працуе па выкананні планаў тэхнічнага развіцця вытворчасці, планаў развіцця навукі і тэхнікі, выконвае даведзеныя заданні па дасягненні эканамічнага эфекту ад укаранення новай тэхнікі і перадавога вопыту.
За гады XIпяцігодкі на заводзе ўкаранёна 15 прынцыпова новых тэхналагічных працэсаў: зварка трэннем, алюмініевае ліццё пад ціскам, гальванапакрыццё меральнай прылады і гэтак далей.
Спецыялісты завода мэтанакіравана працуюць над пытаннямі скарачэння ручной працы. Механізаваная праца амаль 100 працоўных.
Сярод укаранёных мерапрыемстваў: механізацыя склада нармалей, стэнд для зборкі такарных патронаў, драбямётная ўстаноўка ў тэрмічным цэху, аснашчэнне тэхналагічнага абсталявання сродкамі актыўнага кантролю.
У 1981-1985 гадах штогод набываецца і ўводзіцца ў эксплуатацыю па 6-7 станкоў з лічбавым праграмным кіраваннем.
У 1985 годзе на заводзе распрацоўваецца праграма "Інтэнсіфікацыя". Яна накіроўвае калектыў на далейшае тэхнічнае пераўзбраенне. Пастаўлена задача набыць і ўвесці ў эксплуатацыю 74 адзінкі тэхналагічнага абсталявання. Гэта, у асноўным, станкі з ЧПУ і некалькі спецыяльных станкоў.
Праграмай "Інтэнсіфікацыя" прадугледжвалася стварэнне гнуткай вытворчай сістэмы (ГПС). Яна прызначалася для апрацоўкі шматпазіцыйных інструментальных дыскаў, якімі камплектаваліся такарныя станкі з ЧПУ Маскоўскага завода "Чырвоны пралетар", Гомельскага завода станочных вузлоў, Сярэдневолжскага станказавода.
ГПС складаецца з шасці апрацоўчых цэнтраў ІР-800, аўтаматызаванай транспартна-складской сістэмы, сістэмы ўборкі стружкі. Апрацоўчыя цэнтры ІР-800 забяспечвалі патрабаваную дакладнасць апрацоўкі.
Менавіта наяўнасць на заводзе апрацоўчых цэнтраў дазволіла нам прыняць заказ Мінскага трактарнага завода па апрацоўцы корпуса рэдуктара пярэдняга моста трактароў МТЗ і, такім чынам, загрузіць дарагое абсталяванне, захаваць кваліфікаваных аператараў і, нараўне з выкананнем іншых заказаў МТЗ, МАЗа, Барысаўскага завода «Аўтагідраўзмацняльнік» забяспечыць патрабаваныя аб'ёмы вытворчасці ў тыя гады, калі запатрабаванне ва ўніверсальным станочном абсталяванні рэзка скарацілася.
Таксама можна сказаць і па замове Барысаўскага завода «Аўтагідраўзмацняльнік». Наяўнасць апрацоўчых цэнтраў МС-12 дазволіла нам вырабляць апрацоўку дыскаў гідрапомпаў.
Курс кіраўніцтва завода на аснашчэнне вытворчасці станкамі з ЧПУ быў дальнабачным і адзіна правільным.
Калектыў завода мае сёння 126 станкоў з ЧПУ, у тым ліку 24 апрацоўчыя цэнтры.
Найцяжэйшым для калектыва завода стаў час канца 80-х пачатку 90-х гадоў ужо мінуўшчыны стагоддзі – гады «перабудовы». Гэта, мабыць, самы цяжкі адрэзак часу, выпрабаванне калектыва завода на трываласць, а прасцей сказаць, на выжывальнасць.
У кароткі час былі разбураны дзесяцігоддзямі напрацаваныя вытворчыя сувязі. Да развалу Савецкага Саюза прадукцыя завода традыцыйна пастаўлялася станкабудаўнічым заводам Расійскай Федэрацыі, рэспублік Прыбалтыкі, Украіне, Грузіі і толькі нязначная яе частка (у розныя гады ад 5 працэнтаў да 10 працэнтаў) ішла на камплектацыю металарэжучых станкоў, якія выпускаюцца станказаводамі Рэспублікі Беларусь.
Кіраўніцтва завода на чале з дырэктарам Якімчыкам Э.С. з трывогай сачыла за станказаводамі блізкага замежжа, якія практычна спыняліся адзін за адным, а некаторыя зусім пераставалі існаваць.
У сакавіку 1994 года Камісіяй па прыватызацыі ў Міністэрства па кіраванні дзяржмаёмасцю было прадстаўлена заключэнне аб мэтазгоднасці пераўтварэння дзяржаўнага прадпрыемства "Баранавіцкі завод станкапрылад" у адкрытае акцыянернае таварыства.
Загадам № 89 ад 31 сакавіка 1994 года Мімаёмасці створана ААТ "Баранавіцкі завод станкапрылад".
Важна было абраць найболей правільную стратэгічную лінію развіцця, захаваць адмыслоўцаў: як працоўных, так і інжынерна-тэхнічных працаўнікоў, кіраванцаў.
8 сьнежня 2000 года дырэктарам завода прызначаны Хрэноўскі Вячаслаў Сяргеевіч.
У апошнія гады кіраўніцтва завода наладзіла трывалыя дзелавыя сувязі з кіраўніцтвам Мінскага трактарнага завода, Мінскага аўтамабільнага завода. Завод атрымаў заказ на выраб буйнымі серыямі вузлоў і дэталей для аўтамабільнай і трактарнай тэхнікі.
Наяўнасць станкоў з ЧПУ, у тым ліку апрацоўчых цэнтраў, і высакакласных спецыялістаў дазволіла выконваць работы любой складанасці, якія часам не маюць тэхналагічнага падабенства з нашай традыцыйнай прадукцыяй. У гэтыя гады былі асвоены:
рэдуктар кутняй рулявога кіравання аўтобуса;
цыліндр пнеўматычны які верціцца ЦПВ-250, ЦПВ-250П, ПВ-200;
мэблевы кранштэйн ФБ 1346-00-00;
гама сталёвых ціскоў - восем мадэляў;
муфта хуткараз'ёмная для гідрасістэмы трактара "Беларус";
патроны рознага прызначэння шэсць мадэляў;
муфта ўключэння вентылятара аўтобуса;
суппорт для камплектацыі такарных станкоў;
разцатрымальнікі - шасці найменняў;
дыск ШНКФ для бензапомпы трактара;
стол фрэзерны 61П-17-000;
ціскі Т-180Б;
свяцільня вулічны;
ціскі Т-1160У;
корпус тэрмастата 260-130Б058;
утулка 502;
кранштэйны 501;
ціскі ТСМ-125Б, ТСМ-140;
дэталі для камплектацыі рэдуктара пярэдняга маста і рулявога кіравання
трактароў «Беларус» (шклянкі, карпусы, утулкі, кранштэйны, рулявыя цягі).
Гэта далёка не поўны пералік асвоенай у 1994-2005 гадах прадукцыі.
На ўсіх этапах жыцця завода асаблівая ўвага надавалася і ўдзяляецца якасці прадукцыі, якая вырабляецца.
У зараз ужо далёкім 1972 годзе ціскам мадэлі 7200-0205 прысвоены Дзяржаўны Знак якасці. Гэта быў першы выраб машынабудавання горада Баранавічы, якія атрымалі такую высокую ацэнку. У 1980 годзе калектыў завода вырабляў ужо 43% вырабаў з Дзяржаўным Знакам якасці.
Дадатную ролю ў пытаннях павышэння якасці прадукцыі адыграла арганізацыя службы дзяржаўнай прыёмкі прадукцыі, якая была структурным падраздзяленнем Дзяржстандарта.
У 1976 годзе на заводзе пачалася распрацоўка Комплекснай сістэмы кіравання якасцю прадукцыі (КСУКП).
Наступным этапам была распрацоўка сістэмы забеспячэння якасці ў адпаведнасці з патрабаваннямі міжнародных стандартаў ІСО серыі 9000.
1992-2000 гады былі гадамі ўдасканалення сістэмы якасці. У снежні 1998 года кіраўніцтвам завода перад калектывам была пастаўлена задача на працягу 1999 года падрыхтаваць вытворчасць ціскоў станочных, ціскоў слясарных, сталоў паваротных, патронаў механізаваных і ручных да сертыфікацыі на адпаведнасць патрабаванням МСІСО 9001 у рэдакцыі 1991 года.
Менавіта наяўнасць на заводзе апрацоўчых цэнтраў дазволіла нам прыняць заказ Мінскага трактарнага завода па апрацоўцы корпуса рэдуктара пярэдняга моста трактароў МТЗ і, такім чынам, загрузіць дарагое абсталяванне, захаваць кваліфікаваных аператараў і, нараўне з выкананнем іншых заказаў МТЗ, МАЗа, Барысаўскага завода «Аўтагідраўзмацняльнік» забяспечыць патрабаваныя аб'ёмы вытворчасці ў тыя гады, калі запатрабаванне ва ўніверсальным станочном абсталяванні рэзка скарацілася.
Таксама можна сказаць і па замове Барысаўскага завода «Аўтагідраўзмацняльнік». Наяўнасць апрацоўчых цэнтраў МС-12 дазволіла нам вырабляць апрацоўку дыскаў гідрапомпаў.
Курс кіраўніцтва завода на аснашчэнне вытворчасці станкамі з ЧПУ быў дальнабачным і адзіна правільным.
Калектыў завода мае сёння 126 станкоў з ЧПУ, у тым ліку 24 апрацоўчыя цэнтры.
Найцяжэйшым для калектыва завода стаў час канца 80-х пачатку 90-х гадоў ужо мінуўшчыны стагоддзі – гады «перабудовы». Гэта, мабыць, самы цяжкі адрэзак часу, выпрабаванне калектыва завода на трываласць, а прасцей сказаць, на выжывальнасць.
У кароткі час былі разбураны дзесяцігоддзямі напрацаваныя вытворчыя сувязі. Да развалу Савецкага Саюза прадукцыя завода традыцыйна пастаўлялася станкабудаўнічым заводам Расійскай Федэрацыі, рэспублік Прыбалтыкі, Украіне, Грузіі і толькі нязначная яе частка (у розныя гады ад 5 працэнтаў да 10 працэнтаў) ішла на камплектацыю металарэжучых станкоў, якія выпускаюцца станказаводамі Рэспублікі Беларусь.
Кіраўніцтва завода на чале з дырэктарам Якімчыкам Э.С. з трывогай сачыла за станказаводамі блізкага замежжа, якія практычна спыняліся адзін за адным, а некаторыя зусім пераставалі існаваць.
У сакавіку 1994 года Камісіяй па прыватызацыі ў Міністэрства па кіраванні дзяржмаёмасцю было прадстаўлена заключэнне аб мэтазгоднасці пераўтварэння дзяржаўнага прадпрыемства "Баранавіцкі завод станкапрылад" у адкрытае акцыянернае таварыства.
Загадам № 89 ад 31 сакавіка 1994 года Мімаёмасці створана ААТ "Баранавіцкі завод станкапрылад".
Важна было абраць найболей правільную стратэгічную лінію развіцця, захаваць адмыслоўцаў: як працоўных, так і інжынерна-тэхнічных працаўнікоў, кіраванцаў.
8 сьнежня 2000 года дырэктарам завода прызначаны Хрэноўскі Вячаслаў Сяргеевіч.
У апошнія гады кіраўніцтва завода наладзіла трывалыя дзелавыя сувязі з кіраўніцтвам Мінскага трактарнага завода, Мінскага аўтамабільнага завода. Завод атрымаў заказ на выраб буйнымі серыямі вузлоў і дэталей для аўтамабільнай і трактарнай тэхнікі.
Наяўнасць станкоў з ЧПУ, у тым ліку апрацоўчых цэнтраў, і высакакласных спецыялістаў дазволіла выконваць работы любой складанасці, якія часам не маюць тэхналагічнага падабенства з нашай традыцыйнай прадукцыяй. У гэтыя гады былі асвоены:
рэдуктар кутняй рулявога кіравання аўтобуса;
цыліндр пнеўматычны які верціцца ЦПВ-250, ЦПВ-250П, ПВ-200;
мэблевы кранштэйн ФБ 1346-00-00;
гама сталёвых ціскоў - восем мадэляў;
муфта хуткараз'ёмная для гідрасістэмы трактара "Беларус";
патроны рознага прызначэння шэсць мадэляў;
муфта ўключэння вентылятара аўтобуса;
суппорт для камплектацыі такарных станкоў;
разцатрымальнікі - шасці найменняў;
дыск ШНКФ для бензапомпы трактара;
стол фрэзерны 61П-17-000;
ціскі Т-180Б;
свяцільня вулічны;
ціскі Т-1160У;
корпус тэрмастата 260-130Б058;
утулка 502;
кранштэйны 501;
ціскі ТСМ-125Б, ТСМ-140;
дэталі для камплектацыі рэдуктара пярэдняга маста і рулявога кіравання
трактароў «Беларус» (шклянкі, карпусы, утулкі, кранштэйны, рулявыя цягі).
Гэта далёка не поўны пералік асвоенай у 1994-2005 гадах прадукцыі.
На ўсіх этапах жыцця завода асаблівая ўвага надавалася і ўдзяляецца якасці прадукцыі, якая вырабляецца.
У зараз ужо далёкім 1972 годзе ціскам мадэлі 7200-0205 прысвоены Дзяржаўны Знак якасці. Гэта быў першы выраб машынабудавання горада Баранавічы, якія атрымалі такую высокую ацэнку. У 1980 годзе калектыў завода вырабляў ужо 43% вырабаў з Дзяржаўным Знакам якасці.
Дадатную ролю ў пытаннях павышэння якасці прадукцыі адыграла арганізацыя службы дзяржаўнай прыёмкі прадукцыі, якая была структурным падраздзяленнем Дзяржстандарта.
У 1976 годзе на заводзе пачалася распрацоўка Комплекснай сістэмы кіравання якасцю прадукцыі (КСУКП).
Наступным этапам была распрацоўка сістэмы забеспячэння якасці ў адпаведнасці з патрабаваннямі міжнародных стандартаў ІСО серыі 9000.
1992-2000 гады былі гадамі ўдасканалення сістэмы якасці. У снежні 1998 года кіраўніцтвам завода перад калектывам была пастаўлена задача на працягу 1999 года падрыхтаваць вытворчасць ціскоў станочных, ціскоў слясарных, сталоў паваротных, патронаў механізаваных і ручных да сертыфікацыі на адпаведнасць патрабаванням МСІСО 9001 у рэдакцыі 1991 года.
У снежні 2000 года, завод атрымаў Сертыфікат адпаведнасці пад № BY/11205.0.0.0064, які сведчыць, што сістэма якасці праектавання і вытворчасці ціскоў слясарных, ціскоў станочных, патронаў такарных ручных і механізаваных, сталоў паваротных, муфт хуткараз'ёмных і прылад запор заціскных адпавядаюць патрабаванням СТБ ІСО 9001-96.
У 2009 годзе сістэма якасці была сертыфікавана на адпаведнасць патрабаванням стандарта СТБ ІСО9001-2009.
Прадпрыемства мае ўласную выпрабавальную лабараторыю, акрэдытаваную на тэхнічную кампетэнтнасць і права правядзення іспытаў выпускаемай прадукцыі (атэстат акрэдытацыі BY/112 02.2.0.2409 выдадзены Віцебскім ЦСМ 17.12.2001 г.). Паўторная акрэдытацыя лабараторыі на адпаведнасць міжнароднаму стандарту ІСО/МЭК 17025 праведзена 22.12.2007 г.
У 2003 годзе завод прыняў удзел у конкурсе на суісканне прэміі Брэсцкага выканаўчага камітэта за дасягненні ў галіне якасці. Камісія аблвыканкама непасрэдна на заводзе праводзіла абследаванне і ацэнку завода на адпаведнасць крытэрыям прэміі.
Па выніках конкурсу заводу быў уручаны дыплом пераможцы і прысуджана прэмія Брэсцкага абласнога выканаўчага камітэта за дасягнутыя вынікі ў галіне якасці прадукцыі і ўкараненне высокаэфектыўных метадаў кіравання якасцю.
У жніўні 2004 года завод удзельнічаў у конкурсе "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь" у намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння". У адпаведнасці з рашэннем камісіі па вызначэнні вынікаў конкурсу Камітэт па стандартызацыі, метралогіі і сертыфікацыі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь зацвердзіў завод лаўрэатам конкурсу з уручэннем дыплома.
У верасні 2005 года завод удзельнічаў у конкурсе "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь на рынку Расійскай Федэрацыі" ў намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння". У адпаведнасці з рашэннем Камісіі па вызначэнні вынікаў конкурсу "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь на рынку Расійскай Федэрацыі" Камітэт па стандартызацыі, метралогіі і сертыфікацыі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь зацвердзіў завод лаўрэатам конкурсу з уручэннем дыплома.
У канцы 2007 года завод таксама стаў лаўрэатам конкурсу "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь" у намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння"
На заводзе створаны добрыя ўмовы як для працы, так і адпачынку работнікаў. Завод мае інтэрнат на 320 месцаў. Да паслуг працуючых - сталовая, бібліятэка, здраўпункт. Працуюць спартовыя секцыі. Для адпачынку і спартыўных спаборніцтваў арганізоўваюцца выезды на базу адпачынку "Бярозаўка".
Складнікі паспяховай работы прадпрыемства - сучасная структура кіравання, пастаянная мадэрнізацыя вытворчых магутнасцей, бесперапыннае ўдасканаленне выпускаемай прадукцыі. Спалучэнне высокапрафесійнага калектыву і гнуткай тэхналагічнай базы вытворчасці дазваляе прадпрыемству хутка абнаўляць мадэльны шэраг вырабаў, паляпшаць іх якасныя і эксплуатацыйныя характарыстыкі, што ў сваю чаргу дапамагае годна канкурыраваць з рознымі замежнымі аналагамі.
Галоўныя прынцыпы нашай дзейнасці на працягу ўсяго існавання застаюцца нязменнымі: традыцыі, якасць і надзейнасць.
З 23.02.2015г. дырэктарам завода прызначаны Андрэй Збыслававіч Міхайлоўскі.
У 2009 годзе сістэма якасці была сертыфікавана на адпаведнасць патрабаванням стандарта СТБ ІСО9001-2009.
Прадпрыемства мае ўласную выпрабавальную лабараторыю, акрэдытаваную на тэхнічную кампетэнтнасць і права правядзення іспытаў выпускаемай прадукцыі (атэстат акрэдытацыі BY/112 02.2.0.2409 выдадзены Віцебскім ЦСМ 17.12.2001 г.). Паўторная акрэдытацыя лабараторыі на адпаведнасць міжнароднаму стандарту ІСО/МЭК 17025 праведзена 22.12.2007 г.
У 2003 годзе завод прыняў удзел у конкурсе на суісканне прэміі Брэсцкага выканаўчага камітэта за дасягненні ў галіне якасці. Камісія аблвыканкама непасрэдна на заводзе праводзіла абследаванне і ацэнку завода на адпаведнасць крытэрыям прэміі.
Па выніках конкурсу заводу быў уручаны дыплом пераможцы і прысуджана прэмія Брэсцкага абласнога выканаўчага камітэта за дасягнутыя вынікі ў галіне якасці прадукцыі і ўкараненне высокаэфектыўных метадаў кіравання якасцю.
У жніўні 2004 года завод удзельнічаў у конкурсе "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь" у намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння". У адпаведнасці з рашэннем камісіі па вызначэнні вынікаў конкурсу Камітэт па стандартызацыі, метралогіі і сертыфікацыі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь зацвердзіў завод лаўрэатам конкурсу з уручэннем дыплома.
У верасні 2005 года завод удзельнічаў у конкурсе "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь на рынку Расійскай Федэрацыі" ў намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння". У адпаведнасці з рашэннем Камісіі па вызначэнні вынікаў конкурсу "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь на рынку Расійскай Федэрацыі" Камітэт па стандартызацыі, метралогіі і сертыфікацыі пры Савеце Міністраў Рэспублікі Беларусь зацвердзіў завод лаўрэатам конкурсу з уручэннем дыплома.
У канцы 2007 года завод таксама стаў лаўрэатам конкурсу "Лепшыя тавары Рэспублікі Беларусь" у намінацыі "Прадукцыя вытворча-тэхнічнага прызначэння"
На заводзе створаны добрыя ўмовы як для працы, так і адпачынку работнікаў. Завод мае інтэрнат на 320 месцаў. Да паслуг працуючых - сталовая, бібліятэка, здраўпункт. Працуюць спартовыя секцыі. Для адпачынку і спартыўных спаборніцтваў арганізоўваюцца выезды на базу адпачынку "Бярозаўка".
Складнікі паспяховай работы прадпрыемства - сучасная структура кіравання, пастаянная мадэрнізацыя вытворчых магутнасцей, бесперапыннае ўдасканаленне выпускаемай прадукцыі. Спалучэнне высокапрафесійнага калектыву і гнуткай тэхналагічнай базы вытворчасці дазваляе прадпрыемству хутка абнаўляць мадэльны шэраг вырабаў, паляпшаць іх якасныя і эксплуатацыйныя характарыстыкі, што ў сваю чаргу дапамагае годна канкурыраваць з рознымі замежнымі аналагамі.
Галоўныя прынцыпы нашай дзейнасці на працягу ўсяго існавання застаюцца нязменнымі: традыцыі, якасць і надзейнасць.
З 23.02.2015г. дырэктарам завода прызначаны Андрэй Збыслававіч Міхайлоўскі.